Emma & Mona

Er hing een bijna-af communiejurkje te blinken aan de kapstok.
Het rolde deze week "af" vanonder de naaimachine.

En toen zei ik oh, maar eerder een oh van teleurstelling.
De reeds gekochte jasjes passen er niet op, het poft te veel en voor Emma is het te breed.




En toch... Zie hoe ik mijn best deed om de fronskraag mooi te doen uitkomen, en hoe mooi dat kraagje op de schoudertjes valt.



En de schoenen passen er uitstekend bij.



En dat zou bijvoorbeeld zo'n kaartje kunnen geven...




Maar niet getreurd. Deze week maak ik de enige echte jurken!
En deze zal het prima doen op zomerse tuinfeesten.

Of Emma en Mona een grote kleerkast hebben?
Wel ja...
Ze dragen dezelfde maat, en vaak dragen ze elkaars kleren.
Hoe wijs is dat?
En toch valt het voor dat ik niet het geschikte kledingstuk voor het weer vind, of gewoon zin heb in een 1,2,3 klaar project.

Deze rokjes zijn zo.
Nu jullie massaal dit boek kopen, hoef ik niets meer te vertellen over rokjes. En binnenkort lopen alle meisjes elke dag in een nieuwe rok. :-)





Stof van een geheime rol.

Laat vijf vrouwen de schoenen van hun dromen beschrijven.
De kans is groot dat je vijf verschillende meningen hoort.
Hoe kan ik dan beslissen wat de zwangeren onder u volgende zomer zullen dragen!

En toch...
Toen liet ik me overtuigen om mee te doen aan de ontwerpwedstrijd voor Fragile.
Dat moet in een dwaze bui geweest zijn.
Want veel damesjurken zag je hier nog niet verschijnen.
En dat komt omdat ik dat niet kan. Of nog niet kan.

En dan helemaal eentje zelf ontwerpen? En dan een patroon in maat 38 ontwikkelen? En dan nog helemaal zelf maken? En dan nog een fotoshoot doen?

Dat is echt heel veel werk voor iemand die daar geen kaas van gegeten heeft.
Stap één lukte nog wel... Ideeën verzamelen en schetsen.
Maar dan!!! Hoe moest ik nu kiezen! Wat zou het best passen bij fragile?
Waar zijn ze naar op zoek? Want zoals ik schreef in het begin, zoveel vrouwen, zoveel smaken.

Het project werd uitgesteld...
En er werd aan gesleuteld wegens te moeilijk uitvoerbare ideeën.

Toen ik vernam dat de inschrijvin…

Ik hou van Atelier Assemblé. Hun ontwerpen, hun afwerking en de stofkeuze!

Toen ik op facebook de kans kreeg deze stof te kopen, heb ik niet getwijfeld.





Het patroon is redelijk basic.
De rug liet ik wat dieper komen.
En ik probeerde de appeltjes mooi te laten doorlopen.






Het riempje maakte ik met een gesp uit de kringwinkel.

Emma met jurk onder een stralend zonnetje.

Ik maakte maat 130. En die zit perfect.
In het boekje presenteren ze de jurk met een legging onder.
Emma droeg ze met een skinny-jeans en dat gaat ook.

Als de zon schijnt, dan trekken wij naar buiten.
Emma eet zoveel liever (en beter) in de open lucht.




Ik maakte voor haar een picknickjurk.
(Niet dat ik haar er meteen mee ga laten rondrennen en rollen in het gras...)

Picknick vanwege de prachtige stof van Michael Miller (Vermiljoen) gecombineerd met kleine ruitjes (stoffen van Leuven).






Toen ik in mijn grote voorraad de gepaste knopen zocht, bleek ik er één te weinig te hebben. Maar een paarse kroop tussen mijn vingers en verdiende een plaatsje in de rij.




Het jasje vond ik bij Dominique Ver Eecke.




Het eenvoudige patroon vond ik in één van mijn Japanse boekjes.

Het hertje vond ik bij Lou Lechien. Bakkernatuurlijk!

Ik had een kleine gast op bezoek. Een ventje dat geen zin had in rennen in de tuin, een ventje dat mijn machinepark zag staan en ogen als schoteltjes kreeg bij het zien van zoveel techniek.

Ik glunderde (want mijn eigen huisgenoten doen van rol-oogje als ik naai) en liet hem zien hoe de overlock er van binnen uit ziet.
Hij kon met zijn voetjes aan de pedaal, dus toverde ik een lapje uit mijn restjes van hier.
Hij stikte in vliegende vaart een bocht... en toen werd de lap een slang...
een rode tong en twee grote enge ogen later wandelde een fiere jongen naar buiten.

Toen ik deze week bij OON haar filmpje bekeek, overviel het me ook.
Zonder dat je er bij stilstaat, vliegt het voorbij. De bolle hamsterwangetjes verdwijnen, benen groeien uit tot de rokken te kort worden.
En spijt dat ik heb. Dat ik toen geen mooiere foto's kon maken.


Mona en Emma, één week oud.


Een paar maand. En een zeldzaam moment. Slapende kindjes.



Bijna één en wennen aan ballonnen en slingers.


Twee




Drie en sloeber.







Ik denk dat ik me straks eens in de zon ga zetten en alle albums ga doorbladeren.
Genieten van wat was en genieten van wat is.
LENTE!

Ik had een verrassing voor de meisjes.
Een zotte bril en een hulahoep.
Ik werd bejubeld vanwege het tofste cadeau ooit.
Zelf gniffelde ik terwijl ik hen zag draaien.
Zelf hun tongetjes draaiden mee.