Eén, twee, drie... start!








Dat een mens in het leven moet beschikken over een stevige dosis geluk, heb ik vandaag mogen ondervinden.
Mona viel van het verschoonkussen dat op een kast ligt, op maat van mama en papa. Hoog dus.
Hadden wij geluk dat ik naast die kast een doos speelgoed gezet heb met een reuze knuffelErnie erin! Mona is op Ernie gevallen en behalve hard geschrokken, had ze verder niets. Oef. Wel kwam het nodige gehuil van Mona, ongeruste Emma en een paniekerige mama. Na een groepsknuffel en kusjes alom, was het parachutespringen zonder valscherm snel vergeten. Door de kindjes dan toch.

Reacties

  1. Gewoon... Omdat ik eens curieus was naar het begin van je blog.. En ik eens wou zien hoe die meisjes er ooit hebben uit gezien. Heerlijk, die bolle koppies. Emma zou ik niet meer herkennen, maar Mona dus wel. ;)

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Dankjewel voor jouw reactie!